एका रात्री पाहिला बहावा,
चंद्र प्रकाशी बहरताना !
गुंतून गेले हळवे मन माझे,
पिवळे झुंबर न्याहाळताना!
निळ्याशार नभिच्या छत्राखाली
लोलक पिवळे सोनसावळे!
हिरव्या पानी गुंतुन लोलक,
सौंदर्य अधिकच खुलून आले. !
शांत नीरव रात भासली,
जणू स्वप्नवत स्वर्ग नगरी!
कधी न संपावे ते अपूर्व क्षण,
आस लागली मनास खरी!
फुलवल्या बहाव्याच्या मिठीत
सामावून अलगद जावे!
मृदू कोमल स्पर्शाने त्याच्या,
अंगोपांगी बहरून यावे!