दिवाळी पुन्हा येणार !जुन्या आठवणी आणणार..नव्या आठवणी जागवणारदिवाळी परत येणार दिन दिन दिवाळी गाईम्हशी ओवाळी म्हणायचोआता त्या तरी आहेत कुठं आसपास…तशा तेव्हाही सर्वांच्या आसपास नव्हत्याचलहानपणी असायचा दिवाळीला गोतावळामजा खूप यायची आता तर तो नाही.. एखादा भाऊ..एकुलती बहीण एकच मामा… एखादी आत्या…आपण ही एकटेचतरीही जमतो भाऊबीजेला … सख्खे चुलत मावस सगळेच…कधी घरी ….कधी बाहेर आणि आहेत की मित्रमंडळी…काही प्रत्यक्ष भेटून शुभेच्छा देणारी, फराळाला भेटणारी अन् काही आपल्यासारखी Wapp वर विश करणारी आपण ही किती बदललोवाडा-चाळीतून अपार्टमेंट मध्ये आलोकाल होती सायकल..आता गाडी आलीतेंव्हा होती पुस्तके, आताही ती आहेतच त्याबरोबर नेट आहे, माहितीचा खजिना आहेकालपर्यंत होती फटाक्यांची दिवाळीआता थोडे फटाके थोडी संगीतमय दिवाळी तेंव्हा बरंच काही करायचो…आताही बरंच काही करतोफटाके उडवायचं तसंही वय नाही…लहानांना ही किती वाजवायचे केंव्हा वाजवायचे याची जाण आलीकाळ बदलला… मी बदललो…दिवाळी ही बदलली करोना, लॉक डाऊन…थोडी भीती, दबलेला उत्साह…संपलं सगळंआता नवीन उमेद, नवीन उत्साह, नवा जोम तरीहीआठवणी येणार …येत रहाणार…आणि दिवाळी ही..मीही आकाशकंदील लावणार.. नवीन कपडे घालणार..दारात पणती लावणार…फराळावर ताव मारणार.. मित्रांना भेटणार… तुम्हाला शुभेच्छा देणार..दिवाळी येणार..परत येणार.. येत रहाणार
Author: Rahul Lale
निसर्गाचा दसरा
निसर्ग किमयागार अफलातूननयनरम्य दृष्यांनी ठेवतो खिळवून कधीतरी देतो अद्वैताचे भानमूकजीवांना कधी चरण्यास रान हिरव्यागार कुरणांनी धरतीला सजवीपरोपकाराची भाषा तो शिकवी मातीचा गंध ..लावी ध्यास सृजनाचाआधारही मोठा तोच मानवाचा याच्या असीमतेला सीमा नाहीविजयादशमीचे सोने भरभरुन वाही फुलवतो बघा कसा हा कट्टा सराफाचासजवून कंठ आपला मिरवतो दसऱ्याचा
चंद्र मनी आज माझ्या, अन तिच्या हृदयातही…..नयनी नेत्र गुंतले, अन चांदणे गात्रांतुनीगोजिऱ्या चंद्राच्या साक्षीत प्रीत फुले ही साजिरीतिची नजर पीत आज माझी ‘कोजागिरी’ …. ll
चांदणी चौकातला तोपूल आता तू विसरून जा… पुलावरुन मुळशीला जातानाघेतलेला थांबा, आता तू विसरून जा गार्डन कोर्ट, पिकॉक बे च्या रस्त्यावर असतापाहिलेली मित्रांची वाट यापुढे विसरून जा बंजारा हिल्स, अप अन् अबोव्ह राहतील कदाचितपोचताना तिथे लागलेली वाट, तू आता विसरून जा कट्ट्यावरचे रम्य क्षण सोबत प्रियेच्या तिथेघेतलेल्या आणाभाका तिथे.. त्याही तू विसरून जा वाहतूक बहुधा सुधारावी आताट्रॅफिक जॅ्म्स ते तू विसरून जा चांदणी चौकातला पूल पडला, नाव ते नक्कीच राहील पूल दिसला नाही जरी आता, चांदणी चमकत राहीलपुसून जातील आठवणी , हरवतील काही खुणाटोमणे – थट्टा साऱ्या, त्याही तू आता विसरून जा
गणेश उत्सव
बाप्पा तुझे येणे, बाप्पा तुझे जाणे? आणि आमचे उगा मिरवणे…. आम्ही बाप्पा आणला….आम्ही बाप्पा बसवला….आम्ही नैवेद्य दाखवला….आम्ही बाप्पा विसर्जित केला… अनादी, अनंत तो एक!त्याला काय कोण बनवेल अन् बुडवेल? अनंत पिढ्या आल्या…अनंत पिढ्या गेल्या….बाप्पा तरीही उरला… काळ कधी का थांबेल?…बाप्पा पण कधी न संपेल… आपल्या आधी तोच एक….आपल्या नंतरही तोच एक….त्यास काय कोणाची गरज?…. मग काय हा उत्सव दहाचं दिसांचा?…का न करावा तो रोजचा?…. आपुले येणे, आपुले जाणे,त्यामधले क्षणभंगुर हे जगणे…. जगण्याचाच या उत्सव करावा….अन् रोजचं बाप्पा मनी बसवावा…. सजावट करावी विचारांची…रोषणाई मनातल्या प्रेमाची…नैवेद्य दाखवावा सत्याचा…. फुले दया, क्षमा, शांतीची….अन् आरती सुंदर शब्दांची…. रोजचं क्रोध, मोह, मत्सर विसर्जित व्हावा….हिशोब आजच्या भावनांचा आजचं पूर्ण व्हावा…असा बाप्पा रोजचं का न पुजावा?…. रोज नव्याने मनी बाप्पा असा जागवावा….अन् उत्सव आयुष्याचा रोज नव्याने साजरा व्हावा…. सर्वांना गणेशोत्सवाच्या आरोग्यमय शुभेच्छा
तो येतोय
या वर्षी ही तो येतोयसर्व संकटातूनबाहेर काढायलाविघ्नहर्ता येतोय शिवपार्वतीचा हा पुत्रदुर्मुखलेल्यांना उल्हसवायला येतोयभोळाभाबडा रिध्दीसिध्दीचा दाताहिरमुसल्यांना खुलवायला येतोयदोन वर्षांची मरगळ घालवूनउत्साह भरायला येतोय ओसाड रस्त्यांवर परतथोडी जाग आणायला,उदास मनालाआश्वासायला तो येतोय.. मोदक, निवगिऱ्या , आणिनाना खाद्यपदार्थ घेऊनभूक भागवायला तो येतोयगर्वाचं हरण करायलासेवेचं व्रत शिकवायलादुःखहर्ता तो येतोय भक्तीची सवय जोडायलाशक्तीची आठवण करून द्यायलातो आज पुन्हा येतोय अजूनही त्याला नकोय कसलीच गडबडनकोय त्याला अजूनही,अजिबात गोंधळपावित्र्य राखून पूजा करा असं तो बजावतोयगर्दी जास्त करु नका , प्रेमानं दटावतोयस्वतःवर विश्वास ठेवा. संदेश तो देतोयकाळजी करु नका…घ्या असंही सांगतोय दिवस सुगीचे येत रहातीलनवीन काहीतरी चांगलंच होईलही आशा मनात ठेवायचीसुखकर्त्याची त्या रोज आरती करायची त्याला नको सजावटनको देखावा त्यालासर्वांगी सुंदर देव माझाफक्त भक्तीभावाचा भुकेला दहा दिवसांनी त्याची मूर्ती विसर्जित होईलपण मनात मात्र तो कायमच राहीलमनात मात्र तो कायमच राहील
कृष्ण
कृष्ण प्रेमकृष्ण नितळकृष्ण निर्मळकृष्ण निस्सीमकृष्ण तेजकृष्ण विराटकृष्ण मोहकृष्ण त्यागकृष्ण कुतूहलकृष्ण आदरकृष्ण सखाकृष्ण गुरुकृष्ण कोडंकृष्ण उत्तर कृष्ण पेंद्याचा सवंगडीसुदामाचा गुरुबंधूराधेचा तो सखागोपींचा सखाहरीयशोदेचा कान्हाद्रौपदीचा भ्राताअर्जुनाचा सर्वेसर्वायादवांचा राजा कृष्ण !!! रंग सावळामोरपंख डोईओठी बासरीराधा बावरीगोकुळ फुललेकृष्णरुप पाहुनी कृष्ण !!! कृष्ण श्वासकृष्ण आसकृष्ण भासकृष्ण गीताकृष्ण जीवनाचे सारकृष्ण अंतरीकृष्ण वदनीकृष्ण चराचरीकृष्ण कृष्ण कृष्ण कृष्ण !!! किती त्याची रूपंकाय त्याचा स्वभावकाय त्याचा विचारकाय त्याचा दृष्टिकोनकाय त्याची कृती ? कृष्ण !!! स्पष्ट त्याची बुद्धिमत्तालोभस त्याची महानतादिव्य त्याची दृष्टीकृष्ण सर्व सृष्टी कृष्ण !!! नाव याचं कठीणसमजायलाही हा कठीणचएकदा समजला हा कीसमजेल मग जीवनही !!! आता खरं तर मला अर्जुनच व्हायला हवं… योगेश्वर कृष्णाकडून आजचं महाभारत तरुन जाण्यासाठी !!! कृष्ण कृष्ण कृष्ण !!!
अमृतधारा
बरसाव्या जलधाराजणू कlही या अमृतधारापाण्याविना सारे शुष्कचार सरीही देती अपार सुख मेघ दाटता मोर नाचतीकडाडत्या विजा चमचम करतीपाऊस येता मंडूक डर्रावतीचातकही ते सुखावून जाती हिरव्या शालूने नटू दे धरतीचिंब भिजू दे हिरवी पातीमनांत दाटावी ओली प्रितीअमृतधारांची किती ही महती
बाबा
माझ्या स्वप्नांसाठीस्वतःची स्वप्नं ते विसरलेमाझ्या वाट्यावरचे काटेते कायमच उचलत आले काबाडकष्ट करुन त्यांनीघाम सतत गाळलाभविष्याच्या फुलबाग माझात्यांनीच की हो फुलवला खेळ गमतीजमती साठीते मित्र जरी बनलेअडचणीच्या प्रसंगीदेवबाप्पाही तेच झाले चुकलो अनेकदा मीबाबांचे बोलही ऐकलेमाझ्या साठी अनेकदामूक अश्रू ढाळलेलेही पाहिले आईने धरली सदावेड्या मायेची ती छायाकुटुंबाला संपूर्ण माझ्याबाबांचाच भक्कम पाया बाबांचा अवतार जसानारळ, काटेरी फणस ते खरेकरारी चेहऱ्यावर राग जरीअंतरी काळजी, आपुलकीचे झरे सर्व संकटात आमच्यादारात उभे ते, जणू काही ढालखंबीरपणाची त्यांच्याखरंच आहे हो कमाल आईसंगे मनमोकळेबोललो, हसलो रडलोबाबांसमोर मात्र सदाघुमाघुमाच राहिलो अंतरीची त्यांची मायाकस्तुरी अत्तराचा जणू फायादिसे वरुन काही नाहीसुगंध पसरवी नुसती छाया बाबांसाठी वृद्धापकाळीबनेन का मी आधाराची काठीमनातला बाबा माझ्याहोईन का माझ्या मुलासाठी
मधुमालती !
सहजता माझ्या मनीचीसदा अशी जपून रहावीबदलत्या जगाबरोबर बदलायचीलवचिकता त्यातून जन्मावी रात्री गुलाबी रंगलेलीसकाळी सफेद होतेनिसर्गाशी नाते जपतेही मधुमालती हिरव्या दाट पानांतसफेद गुलाबी हे गुच्छवाकून पहातो साऱ्यांनान मानता कुणा तो तुच्छ किमया निसर्गाचीन्यारी पहा कितीप्रेमाने सांभाळा नातीसंदेश देते ही मधुमालती