A place to post your valuable content.
पानगळ जरी झालीतरीही झाड परत बहरते… फुलंफळं लुटली जाऊनहीखोडाला पुन्हा पालवी फुटते… आपणही का नाही मग झाड व्हावं ? आप्तजनांची पानं गळताहुंदके गिळून नवा बहर ल्यावा…. आशेची पालवी नेसावीआठवणीतून नवस्वप्ने पहावी छायेत आपल्या इतरांनाही सावली द्यावीसारी दुनिया खुलवून टाकावी….
आई – उच्चारलेले पहिले नावआनंद वेदना प्रत्येक प्रसंगात ओठी येणारे तेच नाव जवळ असते तेंव्हा नसते भानआणि नसते तेंव्हा अडते प्रत्येक पानमोठे झालो दूर गेलो पणआई पाशी कायम लहानच राहिलो सण-वार आले की तिच्या हाताची चव आठवतेआणि मनात उमाळे दाटून येतात मनाच्या प्रत्येक कोपऱ्यात तिच्या अनेक आठवणी आहेततिच्या मुलालाच फक्त कळावेत असे काही शब्द आहेत आई असते घरातील एक धागाघरातील सगळ्या फुलाचा हार करूनत्यांना दाखवते योग्य जागापाऊस येतो ओले करून जातोआईच्या प्रेमाच्या पावसासाठी आपण कायमच आसुसलेले राहतोवर वर तिचे अस्तित्व जाणवत नाहीठेच लागली तर तिच्याशिवाय कोणाला साद जात नाही आई सर्वांची काही वेगळी नसावीमाझ्या सारखीच तुमची असावीखरच आई बाळाची माउली असतेभर उन्हात शांत सावली असते दुधातली मलई असतेभांड्यांना तेजावणारी कल्हई असते आई जशी कृष्णाने द्रौपदीला दिलेली थाळीकधीही न संपणारी तिची प्रेमाची झोळी
शब्दाशब्दात आहे राम, वचनांचे सारे सार राम Iभावभक्तीत आहे राम, भावविश्वच सारे आहे राम II साऱ्या विश्वाचे निर्माते राम, सकलांचे पालनकर्ता राम Iयुगायुगांचे तारक राम, मर्यादा पुरुषोत्तम राजाराम II सद्गुणसंपन्न अवतारी राम, विशालहृदयी जय श्रीराम Iमनोमनी आज एकच नाम, रघुपति राघव राजाराम IIरघुपति राघव राजाराम II
भले बुरे जे…घडुन गेले…विसरुनी जाऊ… सारे क्षणभर…जरा विसावु…या वळणावर…या वळणावर….! लहान पणी केंव्हा तरी… रेडिओवर…भले बुरे जे घडून गेले… विसरुनी जाऊ सारे क्षणभर… हे गाणं हलकंस पहिल्यांदा कानावर पडलं…! हळूहळू ते गाणं कानात झिरपत होतं नी पडुन रहावसं वाटलं… ऐकत… अर्थपूर्ण कडवे सगळे…सुरेख चाल…! तेंव्हापासुन collection मधलं हे ही एक नितांत आवडीचं गाणं…! खरंच आहे…आयुष्यात किती तरी वळणे येतात… कधी संकटातुन.. वेदनेतून…कधी आनंदात… ही वळणं येतातच येतात.. मग ते वळण कौटुंबिक स्तरातील असो अथवा नात्या समाजातलं, मित्रपरिवार असो… किंवा कामाच्या ऑफिसच्या ठिकाणी…! अगदी शाळा, कॉलेज, कर्त्या-निवृत्त वयातलं सुद्धा… पुढचा प्रवास बदलणारा असतो… हेच वळण जे निर्विकार असतं.. एक वाट संपुन दुसरं सुरू होणार असल्याचं एक अंतराळ…अवकाश…! भलं बुरं.. घडामोडी घडुन गेलेल्या असतात नि त्यामधला हा विसावा असतो क्षणिक या वळणावर…! खुप उन्हांनं बेजार झाल्यावर जसं पाऊस पडण्यापुर्वीचं आभाळ तयार होतं किंवा खूप पाऊस पडून कंटाळवाणं झाल्यावर पावसाने उघडीप दिल्यानंतर जसं स्वच्छ ऊन पडतं ना अगदी तसं..! ह्याच वळणावर जरा आयुष्य संथ झालेलं असतं… मनाला वाटतं की घडामोडींना पूर्णविराम मिळालाय पण वास्तव मध्ये तो स्वल्पविराम असतो…… जसं एक वाक्य संपत असतं नी दुसरं वाक्य सुरू होण्याच्या बेतात जणू काही…! पान उलटणार असतं नि माहिती नसतं पुढच्या पानावर काय ओळी लिहिल्यात ते…….! पुस्तक बंद करता येतं हो एकवेळ पण आयुष्याचं पुस्तक शेवटच्या श्वासापर्यंत वाचावंचं लागतं…! नको असलेली पानं सोडून पुढं जाता येत नाही… अन हवी असलेली मागची पानं परत कधीतरी वाचताही येत नाहीत…! ती आपोआप पालटत असतात…! पलटवावीच लागतात…नवीन वाचावीच लागतात….! फक्त विसावा काय तेवढा आपला… बाकी वळणांचं नशिबावर सोपवुन आपण जीवन प्रवास करायचा…! आज एक वळण संपतय, नवीन चालू होतंय… येणाऱ्या नववर्ष २०२४ च्या हार्दिक शुभेच्छा !!
संपले तिमिर सारे, तेजात न्हाइली नगरेपथ सर्व उजळती, विहरती आनंद लहरे दीप लाखो प्रज्वले, मिटवण्या काळोख साराधुंद तो घेऊन सुगंध कुठूनसा आला वारा लहान थोरच काय निसर्ग सुध्दा उल्हसित होईआपल्या अंगणी ही आकाशकंदील झळकवी मिरवतो आकाशकंदील टांगलेला ऊंचावरीसडा रांगोळी सजली अन् तोरण सजे दारी अभ्यंगस्नान मग होई उटणे सुगंधी लावूनीतापलेले गरम पाणी, चढवीतसे न्यारीच धुंदी गोडगुलाबी थंडी बोचरी, फुलवी रोमांच अंगीनवनवीन वस्त्रे लेवूनी, सारे जाती रंगून रंगी दिव्यांची ही रोषणाई असे प्राण दिवाळीचाशकुनाची सुवर्णकिरणे, अंत करी वेदनांचा सकाळ होता जमती सारे,तिखटगोड त्या फराळासणासुदीची गोडी वाढे जमे जेव्हा आप्तांचा मेळा दिवाळीची महती सांगू किती, परमोच्च सुख आहेआबालवृद्धांसंगे देव सुध्दा वाट पाहे भोवताली भुकेले पोरके असतील कितीआनंद पोचवूया त्यांच्यापर्यंत…….आज तुम्हाला ही विनंती
निसर्ग किमयागार अफलातूननयनरम्य दृष्यांनी ठेवतो खिळवून देतो कधी तो अद्वैताचे भानमूकजीवांना कधी चरण्यास रान हिरव्यागार कुरणांनी धरतीला सजवीपरोपकाराची भाषा तो शिकवी मातीचा गंध ..लावी ध्यास सृजनाचाआधारही मोठा तोच मानवाचा याच्या असीमतेला सीमा नाहीविजयादशमीचे सोने भरभरुन वाही फुलवतो बघा कसा हा कट्टा सराफाचासजवून कंठ आपला मिरवतो दसऱ्याचा
आँखो में महके हुए ख्वाब जिचे पाहून आपलेही अंदाज खुमारतात… ती रेखाआजकल पांव जमीं पर नहीं पडते मेरे म्हणताना आपलंच पाऊल घसरवायला लावते … ती रेखापिया बावरी पिया बावरी म्हणते जी आणि उगाचंच कावरंबावरं आपल्यालाच करते… ती रेखा*जिंदगी जब भी तेरे बज्म में लाती है- ये जमीं चाँद से बेहतर * वाटायला मजबूर करते… ती रेखासून सून दीदी तेरे लिये इक रिश्ता आया है असं म्हणताना हिच्याशीच रिश्ता बनवावा असं वाटू लागतं … ती रेखामन क्यूँ बहका आधी रात को म्हणताना आपल्यालाही *रातभर ख्वाबमे देखा करेंगे तुम्हे ” अशी बहकवायला लावते … ती रेखाकतरा कतरा जीना है म्हणत जगायची आस लावते… ती रेखा सलाम-ए -इश्क म्हणते ती, पण उसके आगे की दास्तां आपल्यालाच गायला लावते…. ती रेखाइन आँखोंकी मस्ती में गुणगुणताना तिच्याशी जुस्तजू * करत * दिल चीज क्या है आपलीच जान घेणारी .. ती रेखाये क्या जगह हैं दोस्तो पासून ये कहाँ आ गये हम पर्यंत मजबूर हालात * इधरभी और उधरभी करून टाकते.. ती रेखा परदेसीया ये तूने क्या किया ? असं मैत्रिणींसमोर विचारून तुमने कभी किसीसे प्यार है? असले प्रश्न टाकून भुलवते … ती रेखा नीला आसमान सो गया म्हणून खयालात बुडवून टाकतांनाच “रंग बरसे म्हणत अनेक रंग उधळवायला भाग पाडणारी .. ती रेखागुम है किसीके प्यार में असं सुबह- शाम गायला लावून अगर तुम ना होते तो हमें और जीने की चाहत नहीं रहती वो …. ती रेखाअरे रफ्ता रफ्ता देखो आंख जिसे लडी है पासून कैसी पहेली जिंदगानी पर्यंतच्या प्रवासात अनेक सीमारेखा ओलांडून टाकते .. ती रेखा सदाबहार रेखाला वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!
आला आला म्हणेपर्यंतबाप्पा माझा निघालाआनंद घेऊन आला चतुर्थीलाआज डोळ्यांत पाणी आणून चालला केली मी उत्तरपूजानिरोपाची आरती झाली“पुढच्या वर्षी लवकर या” म्हणतानाबाही माझी ओली झाली सोबतीने बाप्पाच्या माझ्यासुख घरी वसले होतेवर्षभराच्या मळभातूनमन मोकळे झाले होते दर्शनाने रोज त्याच्याप्रसन्न होत होते सारेसजली होती आनंदानेनात्यागोत्यांची आभासी मखरे नको ढोल नको ताशेबँड बाजाही आज नकोतसंही माझ्या बाप्पालाभक्तिभावाखेरीज काही नको निसर्ग मात्र यंदा जराजास्तच प्रसन्न होतागच्चीतल्या बागेतून बाप्पालारोज नवीन फुले वाहात होताजाता जाता मात्र आकाशातूनभरपूर तो बरसून गेला निघाला आज देव माझाघर सुगंधित मंगल करूनजाताना मात्र नेहमीप्रमाणेजीव माझा आला भरून एक मात्र बरे झालेबाप्पा घरातच विसर्जित झाले पुनरागमनायचं म्हणालो तरीतुझ्याजवळच राहतो म्हणाले पुनरागमनायचं म्हणालो तरीतुझ्याजवळच राहतो म्हणाले *हरि: ॐ तत्सत् *इति श्रीगणेशार्पणमस्तु
बाप्पा तुझे येणे, बाप्पा तुझे जाणे?आणि आमचे उगा मिरवणे…. आम्ही बाप्पा आणला….आम्ही बाप्पा बसवला….आम्ही नैवेद्य दाखवला….आम्ही बाप्पा विसर्जित केला…अनादी, अनंत तो एक!त्याला काय कोण बनवेल अन् बुडवेल? अनंत पिढ्या आल्या…अनंत पिढ्या गेल्या….बाप्पा तरीही उरला… काळ कधी का थांबेल?…बाप्पापण कधी न संपेल…आपल्या आधी तोच एक….आपल्या नंतरही तोच एक….त्यास काय कोणाची गरज?…. मग काय हा उत्सव दहाचं दिसांचा?…का न करावा तो रोजचा?…. आपुले येणे, आपुले जाणे,त्यामधले क्षणभंगुर हे जगणे….जगण्याचाच या उत्सव करावा….अन् रोजचं बाप्पा मनी बसवावा…. सजावट करावी विचारांची…रोषणाई मनातल्या प्रेमाची…नैवेद्य दाखवावा सत्याचा….फुले दया, क्षमा, शांतीची….अन् आरती सुंदर शब्दांची…. रोजचं क्रोध, मोह, मत्सर विसर्जित व्हावा….हिशोब आजच्या भावनांचा आजचं पूर्ण व्हावा…असा बाप्पा रोजचं का न पुजावा?…. रोज नव्याने मनी बाप्पा असा जागवावा….अन् उत्सव आयुष्याचा रोज नव्याने साजरा व्हावा…. सर्वांना गणेशोत्सवाच्या आरोग्यमय शुभेच्छा
खुप सारे मित्र असावेत …..थोडं खेचणारे, खूप हसवणारेअडचणीत हाक मारल्यावर हजर राहणारे…. खुप सारे मित्र असावेत…थोडं समजावणारे, बरंचसं समजून घेणारेकान पकडून चुका दाखवणारे…. खुप सारे मित्र असावेत…खूप भांडणारे, प्रसंगी धीर देणारेसुख- दुःखाच्या प्रसंगी मन जपणारे ….