पानगळ

पानगळ जरी झाली
तरीही झाड परत बहरते…

फुलंफळं लुटली जाऊनही
खोडाला पुन्हा पालवी फुटते…

आपणही का नाही मग झाड व्हावं ?

आप्तजनांची पानं गळता
हुंदके गिळून नवा बहर ल्यावा….

आशेची पालवी नेसावी
आठवणीतून नवस्वप्ने पहावी

छायेत आपल्या इतरांनाही सावली द्यावी
सारी दुनिया खुलवून टाकावी….